آمار دقیقی از ناپدیدشدگان اجباری در ایران در دسترس نیست. نام بیش از ۵۰۰ شهروند ایرانی در گروه کاری ناپدید شدگان اجباری سازمان ملل ثبت شده است. با توجه به نامشخص بودن محل خاکسپاری بیش از ۳ هزار زندانی اعدام شده در جریان کشتار ۶۷ و بسیاری دیگر از اعدامی‌های دهه شصت در ایران و تعدادی از زندانیان سیاسی کُرد که در سال‌های اخیر اعدام شده‌اند می‌توان گفت تعداد ناپدیدشدگان اجباری در ۴۰ ساله اخیر چند هزار بیشتر از رقمی است که تاکنون ثبت شده است
در مورد ایران، بسیاری از کسانی که ناپدید شده اجباری تعریف می‌شوند، زندانیان سیاسی اعدامی هستند که محل دفن آنان به خانواده‌‌هایشان اطلاع داده نشده است
در این میان، به جز ۱۱ عضو نخستین محفل بهائیان که مرداد ۱۳۵۹ بازداشت و ناپدید شدند، از میان کسانی که نامشان در رسانه ها مطرح شده است، سرنوشت دست کم پنج تن از ناپدید شدگان اجباری از سایرین متفاوت است: گلرو راحمی پور، که در نوزادی پس از اعدام پدر و مادرش ناپدید شد؛ پیروز دوانی، نویسنده ای که شهریور ۱۳۷۷ در جریان قتل های زنجیره ای ناپدید شد؛ سعید زینالی، جوانی که تیرماه ۱۳۷۸ در خانه خودش بازداشت و پس از یک بار تماس از زندان با خانواده، ناپدید شد؛ یوسف سیلاوی، شهروند عرب اهوازی که آبان ۱۳۸۸ در خانه‌اش بازداشت و از آن زمان ناپدید شده است علیرضا پیری، دندانپزشک تبریزی، که پس از بازداشت در دی ماه ۱۳۸۹ ناپدید شد و آرام ظفری، جوان کُرد اهل کامیاران در استان کُردستان که پس از مراجعه به اداره اطلاعات کامیاران ناپدید شد
گمان می رود به جز«گلرو راحمی پور»، سایر ناپدید شدگانی که بالاتر به اسمشان اشاره شد، از سوی ماموران امنیتی در جریان بازجویی و یا با نقشه قبلی به قتل رسیده باشند
منبع ایران وایر
آمار دقیقی از ناپدیدشدگان اجباری در ایران در دسترس نیست. نام بیش از ۵۰۰ شهروند ایرانی در گروه کاری ناپدید شدگان اجباری سازمان ملل ثبت شده است. با توجه به نامشخص بودن محل خاکسپاری بیش از ۳ هزار زندانی اعدام شده در جریان کشتار ۶۷ و بسیاری دیگر از اعدامی‌های دهه شصت در ایران و تعدادی از زندانیان سیاسی کُرد که در سال‌های اخیر اعدام شده‌اند می‌توان گفت تعداد ناپدیدشدگان اجباری در ۴۰ ساله اخیر چند هزار بیشتر از رقمی است که تاکنون ثبت شده است
در مورد ایران، بسیاری از کسانی که ناپدید شده اجباری تعریف می‌شوند، زندانیان سیاسی اعدامی هستند که محل دفن آنان به خانواده‌‌هایشان اطلاع داده نشده است
در این میان، به جز ۱۱ عضو نخستین محفل بهائیان که مرداد ۱۳۵۹ بازداشت و ناپدید شدند، از میان کسانی که نامشان در رسانه ها مطرح شده است، سرنوشت دست کم پنج تن از ناپدید شدگان اجباری از سایرین متفاوت است: گلرو راحمی پور، که در نوزادی پس از اعدام پدر و مادرش ناپدید شد؛ پیروز دوانی، نویسنده ای که شهریور ۱۳۷۷ در جریان قتل های زنجیره ای ناپدید شد؛ سعید زینالی، جوانی که تیرماه ۱۳۷۸ در خانه خودش بازداشت و پس از یک بار تماس از زندان با خانواده، ناپدید شد؛ یوسف سیلاوی، شهروند عرب اهوازی که آبان ۱۳۸۸ در خانه‌اش بازداشت و از آن زمان ناپدید شده است علیرضا پیری، دندانپزشک تبریزی، که پس از بازداشت در دی ماه ۱۳۸۹ ناپدید شد و آرام ظفری، جوان کُرد اهل کامیاران در استان کُردستان که پس از مراجعه به اداره اطلاعات کامیاران ناپدید شد
گمان می رود به جز«گلرو راحمی پور»، سایر ناپدید شدگانی که بالاتر به اسمشان اشاره شد، از سوی ماموران امنیتی در جریان بازجویی و یا با نقشه قبلی به قتل رسیده باشند
منبع ایران وایر
