فرزاد

نوزدهم اردیبهشت فرزاد کمانگر را به یادم میاورد که به گناهی که نکرد چه مظلومانه به دار آویخته شد، در این سرزمین سوگوار همیشه صدای مرگ می‌پیچد و چه بسیار جوانانی که به اسم آزادی و نام آزادی جان بر کف نهادند و نام مقدسش را فریاد زدند، و هنوز در سرزمینم صدای نعره‌های دیو ظلم می‌‌پیچید و انگار دیگر هیچ گوش شنوایی نیست و انگار حتی خدا هم ما را از یاد برده چرا که دیگر دعاهایم مستجاب نمی‌شود چرا که دیگر کسی‌ نمیخندد و هنوز کودکانه‌هایمان به کام زالو صفتان گواراست چرا که اموزگارنمان در بندند.