شاپوربختیار اصلاً آدم آن روزها نبود. صورتش را میتراشید کراوات می بست و ادوکلن میزد. دکترا از سوربن فرانسه داشت با دو تا لیسانس. دو زبان خارجی را به رسائی حرف میزد و با حفظ اصالت لُری شیک و پیک و فرنگی مآب بود نماز میت هم بلد نبود او هوشمندانه و مبتکرانه گفت که برای پیشوا (آیتالله خمینی) در قم یک واتیکان درست میکنیم
در گوش وطن شعر سفر خواند فرشته
عمامه به سر، بال خود افشاند فرشته
میخواست که ما را ملکوتی کند اما
مع الأسف در نوفلوشاتو ماند فرشته
No comments:
Post a Comment