ایران، سرزمینی که تاریخش را با غرور نوشته‌اند و آینده‌اش را با خون دلیرانش خواهند ساخت. سرزمینی که پادشاهی، نه یک انتخاب، بلکه جوهره‌ی وجودی آن بوده است؛ نمادی از ثبات، پیشرفت، و هویتی که هیچ دشمنی نتوانسته از آن بگیرد! پادشاهی، یعنی حکومتی که از دل تاریخ برآمده و با مردم پیوندی ناگسستنی دارد
یعنی آزادی از استبداد، نه افتادن از چاله به چاه! یعنی حکومتی که برای ایران است، نه ایران برای حکومت! تاریخ نشان داده که هرگاه این خاک از مسیر اصیل خود منحرف شده، جز آشوب، فساد و ویرانی چیزی نصیبش نشده است. اما ایران، همچون ققنوسی کهن، همواره از خاکستر خویش برمی‌خیزد! امروز، بیش از هر زمان دیگر، ایران به شکوهی نیاز دارد که فراتر از ایدئولوژی ها و بازی های قدرت باشد شکوهی که ریشه در پادشاهی دارد. نه دیکتاتوری، نه هرج ومرج, ایران، خانه‌ی پادشاهی مشروطه است! آینده از آنِ مردمانی ست که گذشته ی خود را فراموش نمی کنند! زنده باد آزادی، پاینده باد ایران، برقرار باد نظام پادشاهی مشروطه
